Een dubbel gevoel

Het is dubbel. Werken aan je business, wetende dat je moeder elk moment kan overlijden. Ik kijk dan ook naar mijn scherm. De ene keer heel geconcentreerd bezig zijn en een andere keer biggelen de tranen over m’n wangen.

Hoe heurt het eigenlijk?  Ik denk niet dat er een handleiding is hoe je met dit soort dingen om gaat. Dus ik leef met de dag, met het moment, met de ups en downs. Er zijn al berichten gepland voor social media, dus die laat ik maar gewoon doorgaan, zoals het leven ook gewoon doorgaat. Mocht je bellen, mailen of appen, dan zal ik niet altijd zo snel reageren als je wellicht van me gewend bent.

Ik laat me verrassen door de dingen die komen gaan. Er zijn uiteraard hele verdrietige momenten, maar er zijn zeker ook supermooie momenten, zoals het samen zijn met de familie, zoals herinneringen ophalen aan je moeder, zoals het medeleven en de steun die ik van jullie allemaal krijg. Dank je wel daarvoor. Zie deze dank als een reactie of een “vind ik leuk” die ik niet iedereen persoonlijk kan geven.

Gisteren moest ik even van me afschrijven. Herinneringen die ver weggestopt zaten, kwamen ineens naar boven; mooie herinneringen. We gaan haar straks naar huis brengen en ook dan weer wachten op….. Dankbaar kijk ik terug op ons leven samen.