Internationale Vrouwendag

Vanochtend in de auto naar school vertelde ik m’n zoon dat het Internationale Vrouwendag is. Toen hij vroeg wat het betekende, legde ik uit dat vrouwen niet overal dezelfde rechten hebben in de wereld en dat hiervoor op een dag als vandaag extra aandacht voor wordt gevraagd. Dat er bijvoorbeeld landen zijn dat vrouwen niet mogen stemmen. Dat ik vind dat vrouwen gelijk zijn aan mannen en dat ze dezelfde rechten als mannen zouden moeten hebben. “Logisch toch!”, antwoordde hij. Ja, dat zou het inderdaad moeten zijn, logisch, vanzelfsprekend, maar dat is helaas nog niet overal het geval. Daarom is het goed daar op een dag als vandaag – en uiteraard niet alleen vandaag – even bij stil te staan.
Hij trok nog wel de conclusie: “Dus èn moederdag èn vrouwendag en geen mannendag?” Tja, wat kon ik daar anders op antwoorden dan “je hebt gelijk, gek eigenlijk”. En wat schetst mijn verbazing na even te googlen – zo zie je maar weer, mama weet ook niet alles -, 19 november is het Internationale Mannendag. Voor het promoten van positieve rolmodellen, het onder de aandacht brengen van discriminatie van mannen, het verbeteren van de man-vrouw relatie, het bevorderen van gelijkheid tussen mannen en vrouwen en het erkennen van positieve mannelijke bijdragen aan de samenleving, gemeenschap, familie, kinderzorg, huwelijk en het milieu.

Maar vandaag dus ode aan de vrouw. Op een dag als vandaag aandacht voor vrouwenthema’s als economische zelfstandigheid, huiselijk geweld en andere punten op het gebied van emancipatie en participatie.
Sta er ‘ns even bij stil.

Een mooi gedicht van Pieter Louwerse:

Mijn Vader is de baas van ‘t huis;
Hij is er Koning in;
En dan volgt onze lieve Moe’,
Die is er Koningin.

Zij heet, maar Vader zegt het nooit,
Zooveel als onderdaan,
En moet ook onder Zijn bestuur
En Zijn’ bevelen staan.

Zóó wordt verteld, zóó wordt geleerd;
Maar ‘k zag er nooit iets van;
Want Moeder heerscht als Vrouw in huis,
En Vader heerscht als man.

Maar één dag is er toch in ‘t jaar.
Dat Moe’ regeeren mag.
‘t Is de eerste dag van Sprokkelmaand
En ‘t heet dan Vrouwendag.

Des morgens vroeg zegt Vader dan,
Als wij zijn opgestaan:
‘Vrouw, Gij zijt heden Koningin,
Ik ben Uw onderdaan!’

‘Doe wat Gij wilt, o Koningin,
Ik ben Uw slaaf vandaag!
En wat Uw’ Majesteit beveelt,
Dat doe ik goed en graag!’

Wij allen kijken Moeder dan
Al lachend even aan,
Maar denken toch: ‘Die Vader is
Een heel rare onderdaan.’

Moe’ lacht eens even en zegt ras:
‘Goed, luister dan naar mij.
‘k Zal eten, wat Gij niet graag eet!
‘k Trakteer op rijstenbrij!’

Als Moeder dat zoo heeft gezegd,
Buigt Vader ‘t hoofd en zeit:
‘ ‘k zal eten wat vandaag de kok
Mij schaft, Uw’ Majesteit!’

Wij lachen, dat wij schaat’ren, ja,
En juichen blij van zin:
‘Wij zullen smullen van den brij!
Lang leev’ de Koningin!’

En ‘s middags, als de rijstenbrij
Op tafel komt, wat pret!
Dan wordt de volle schotel vlak
Voor Vader neergezet.

Deelt Moe’ op and’re dagen rond,
Dien dag doet zij het niet,
En Vader deelt zóó lang den brij
Tot niets meer overschiet.

Als Moe’ dat ziet, dan zegt zij: ‘Wel,
Mijn hong’rige onderdaan,
Hebt Gij geen brij? Nu, ‘k heb dan nog
Voor U een kliekje staan.’

Dan zet ze een’ schotel voor hem neer,
Het deksel gaat er af,
En Vader kijkt nieuwsgierig uit,
Wat Moederlief hem gaf.

‘t Is kalfskop. Geen van allen eet 
Dat rare kostje graag;
Maar Vader wel, en die roept dan:
‘Nu, ik smul ook vandaag!’

Zoo gaat het bij ons ieder jaar,
Als Moe’ regeeren mag!
En daarom wenschen wij: Och, was ‘t
Maar altijd Vrouwendag!